Çilek ve Çırakları

14 mart 2010 bizim hep beraber Çilek ve Çıraklarına “süt uyuyunca “ adlı etkinliğe gittiğimiz gündü.
Ailece kalkıp güzel bir Pazar kahvaltısı sonrası Santral İstanbul'a gittik.
Ve o an Elif herzaman söylediği o müthiş cümlesini söyledi : içeri girmek istemiyorum !!!
Haydiiii ne yaparsın , tüm planını yapmışsın , paranı yatırmışsın , o gün gelmiş kalkıp gelmişsin ve 10 dak sonra başlayacak olan etkinliğe kızın girmek istemediğini söylüyor ve hatta haykırıyor !!
Biliyorum bu tip durumlarda sakin olmalıyım , sakince çekincelerinin ne olduğunu öğrenmeli ve onu rahatlatmalıyım. Biliyorum, biliyorum ama yapamıyorum.
Sinirim biranda tavan yapıyor.
Önceleri kontrollü olan sesim biranda değişiyor.

Burada da buna benzer şeyler oldu.
Tam tası tarağı toplayıp sinir küpü bir halde geri dönecekken annem Elifi içeri beraber girmek konusunda ikna etti. Ve izinle içeri ikisi girdiler.
Çıktıklarında yüzü gülüyordu. İçerde annem çok eğlenmiş :-) Elif herzamanki gibi “güzeldi “demekle yetindi.
Ama takip eden bir kaç günün sonunda Elif içerde hiçbir şeyi dinlemediğini , anlamadığını veya takmadığını gösterdi :-(

Böyle durumlarla karşılaşan varmı aranızda ? Neler yapıyorsunuz ve nasıl aşıyorsunuz böyle durumları ?

Elif in bu konulardaki tutumunun nedenini bir türlü çözemedim. Daha önce de yazmıştım.
Kindyroo ya giderken : hareketleri yapmayı hep reddetti , hep kendi başına oynadı .
Music Together a giderken : şarkılara dahil olmadı , öğrenmek istemediğini söyledi , gitmeyi reddetti.
3 yaş sonrası ekinliklere giderken : gitmek istemediğini söylüyor , bazen bir şekilde içeri sokabildiğimizde içerde eğlendiğini söylüyor. Bu dönemde farkettiğim tek tutarlılığı içeri tek başına girmek istememesi . Ya bizi de göreceği bir yerde olmak istiyor ya da bizim de içeride olmamızı.
Ama ne yazıkki bu her zaman mümkün olmuyor. Yaşını da düşününce bu hareketini anlamlandıramıyorum. Çok mu haksızlık ediyorum acaba ? Çalışan anne ve baba ve gün içinde anneannenin ne yazıkki tam da istemediğim ve onaylamadığım bazı yöntemleri ile büyütülmüş olmasının sonucu mu acaba diye de düşünüyorum ???

Kendi kendimi kontrol edip Elif’e biraz daha hak vererek sabrımın sınırlarını hep genişletiyorum. Bazen sınırların genişliğine ben bile şaşırıyorum. Ama bazen bir anda yanardağ gibi patlayıveriyorum !!!

Ne zor işmiş bu annelik . Ne zor işmiş dengeyi bulmak veya bulmaya çalışmak.